Οι παράγοντες που επηρεάζουν το πάχος της επίστρωσης σχάρας ψευδαργύρου χάλυβα είναι κυρίως: η μεταλλική σύνθεση της χαλύβδινης σχάρας, η τραχύτητα της επιφάνειας της χαλύβδινης σχάρας, η περιεκτικότητα και η κατανομή των ενεργών στοιχείων πυριτίου και φωσφόρου στη χαλύβδινη σχάρα, η εσωτερική τάση της χαλύβδινης σχάρας, οι γεωμετρικές διαστάσεις του τεμαχίου εργασίας χαλύβδινου σχάρας και η διαδικασία γαλβανισμού εν θερμώ της χαλύβδινης σχάρας. Τα ισχύοντα διεθνή και κινεζικά πρότυπα γαλβανισμού εν θερμώ χωρίζονται σε ενότητες ανάλογα με το πάχος της πλάκας. Το μέσο πάχος και το τοπικό πάχος της επίστρωσης ψευδαργύρου πρέπει να φτάσουν στο αντίστοιχο πάχος για να προσδιοριστεί η αντιδιαβρωτική απόδοση της επίστρωσης ψευδαργύρου. Ο χρόνος που απαιτείται για την επίτευξη θερμικής ισορροπίας και ισορροπίας ανταλλαγής ψευδαργύρου-σιδήρου για τεμάχια εργασίας χαλύβδινου σχάρας διαφορετικού πάχους είναι διαφορετικός και το πάχος της σχηματιζόμενης επίστρωσης είναι επίσης διαφορετικό. Το μέσο πάχος επίστρωσης στο πρότυπο είναι μια τιμή εμπειρίας βιομηχανικής παραγωγής με βάση τον προαναφερθέντα μηχανισμό γαλβανισμού και το τοπικό πάχος είναι μια τιμή εμπειρίας που απαιτείται για να ληφθεί υπόψη η ανομοιόμορφη κατανομή του πάχους της επίστρωσης ψευδαργύρου και οι απαιτήσεις για την αντοχή στη διάβρωση της επίστρωσης. Συνεπώς, το πρότυπο ISO, το αμερικανικό πρότυπο ASTM, το ιαπωνικό πρότυπο JS και το κινεζικό πρότυπο έχουν ελαφρώς διαφορετικές απαιτήσεις για το πάχος της επίστρωσης ψευδαργύρου, οι οποίες είναι παρόμοιες. Σύμφωνα με τις διατάξεις του προτύπου GB B 13912-2002 της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας για τον γαλβανισμό εν θερμώ, τα πρότυπα επίστρωσης ψευδαργύρου για τα προϊόντα σχάρας από γαλβανισμένο χάλυβα εν θερμώ έχουν ως εξής: Για σχάρες από γαλβανισμένο χάλυβα εν θερμώ με πάχος μεγαλύτερο ή ίσο των 6 mm, το μέσο πάχος επίστρωσης ψευδαργύρου στο σχάρα από γαλβανισμένο χάλυβα εν θερμώ πρέπει να είναι μεγαλύτερο από 85 μικρά και το τοπικό πάχος πρέπει να είναι μεγαλύτερο από 70 μικρά. Για σχάρες από γαλβανισμένο χάλυβα εν θερμώ με πάχος μικρότερο από 6 mm και μεγαλύτερο από 3 mm, το μέσο πάχος επίστρωσης ψευδαργύρου στο σχάρα από γαλβανισμένο χάλυβα εν θερμώ πρέπει να είναι μεγαλύτερο από 70 μικρά και το τοπικό πάχος πρέπει να είναι μεγαλύτερο από 55 μικρά. Για σχάρες από γαλβανισμένο χάλυβα εν θερμώ με πάχος μικρότερο από 3 mm και μεγαλύτερο από 1,5 mm, το μέσο πάχος επίστρωσης ψευδαργύρου στο σχάρα από γαλβανισμένο χάλυβα εν θερμώ πρέπει να είναι μεγαλύτερο από 55 μικρά και το τοπικό πάχος πρέπει να είναι μεγαλύτερο από 45 μικρά.
Ο ρόλος και η επίδραση του πάχους της επίστρωσης με γαλβάνισμα εν θερμώ
Το πάχος της γαλβανισμένης εν θερμώ επίστρωσης στο χαλύβδινο πλέγμα καθορίζει την αντιδιαβρωτική απόδοση του χαλύβδινου πλέγματος. Οι χρήστες μπορούν να επιλέξουν ένα πάχος επίστρωσης ψευδαργύρου που είναι υψηλότερο ή χαμηλότερο από το τυπικό. Είναι δύσκολο να επιτευχθεί μια παχύτερη επίστρωση στη βιομηχανική παραγωγή λεπτών χαλύβδινων πλεγμάτων με λεία επιφάνεια μικρότερη από 3 mm. Επιπλέον, το πάχος της επίστρωσης ψευδαργύρου που δεν είναι ανάλογο με το πάχος της πλάκας του χαλύβδινου πλέγματος θα επηρεάσει την αντοχή σύνδεσης μεταξύ της επίστρωσης και του υποστρώματος και την ποιότητα εμφάνισης της επίστρωσης. Το πολύ παχύ νέφος επίστρωσης θα κάνει την επίστρωση να φαίνεται τραχιά και εύκολη στην αποκόλληση. Το επιμεταλλωμένο χαλύβδινο πλέγμα δεν μπορεί να αντέξει τις συγκρούσεις κατά τη μεταφορά και την εγκατάσταση. Εάν υπάρχουν περισσότερα ενεργά στοιχεία πυριτίου και φωσφόρου στις πρώτες ύλες του χαλύβδινου πλέγματος, είναι επίσης πολύ δύσκολο να επιτευχθεί μια λεπτότερη επίστρωση στη βιομηχανική παραγωγή. Αυτό συμβαίνει επειδή η περιεκτικότητα σε πυρίτιο στον χάλυβα επηρεάζει τον τρόπο ανάπτυξης του στρώματος κράματος μεταξύ ψευδαργύρου και σιδήρου, γεγονός που θα προκαλέσει την ταχεία ανάπτυξη του στρώματος κράματος ψευδαργύρου-σιδήρου φάσης (,) και (στην επιφάνεια της επικάλυψης, με αποτέλεσμα μια τραχιά και θαμπή επιφάνεια επικάλυψης, σχηματίζοντας μια γκρίζα επικάλυψη με κακή πρόσφυση. Επομένως, όπως συζητήθηκε παραπάνω, υπάρχει αβεβαιότητα στην ανάπτυξη του γαλβανισμένου στρώματος της χαλύβδινης σχάρας. Είναι συχνά δύσκολο να επιτευχθεί ένα ορισμένο εύρος πάχους επικάλυψης στην πραγματική παραγωγή. Το πάχος που καθορίζεται στο πρότυπο γαλβανισμού εν θερμώ για χαλύβδινες σχάρες είναι μια εμπειρική τιμή που παράγεται μετά από μεγάλο αριθμό πειραμάτων, λαμβάνοντας υπόψη διάφορους παράγοντες και απαιτήσεις, και είναι πιο λογικό.
Ώρα δημοσίευσης: 19 Αυγούστου 2024